Nadia Naji

Vlaams Parlementslid en Covoorzitster Groen

Sinds 11 juni 2022 is Nadia samen met Jeremie Vaneeckhout covoorzitster van Groen.

Nadia viel als kind in een vat cafeïne. Ze is spontaan en dynamisch, heeft altijd een lach op haar gezicht en vindt bungeejumpen een goed Valentijnscadeau. In haar vrije tijd serveert ze haar vrienden graag vegetarische gerechten uit Ottolenghi-kookboeken, speelt ze gezelschapsspelletjes, bezoekt ze musea en volgt ze de laatste modetrends op. Na een lange werkdag ploft ze ook graag voor tv of scrolt ze op TikTok of Instagram.

'Ik sta Pippi Langkous-achtig in het leven: als ik het nog niet ken, zal ik het wel kunnen.'

Nadia groeide op in een Franstalig gezin in de Vlaamse Rand rond Brussel. De Naji’s waren toen nog een van de weinige gezinnen met migratieachtergrond in het dorp. Haar ouders, een Marokkaanse lasser en een Algerijnse huisvrouw, stuurden haar toch naar een Nederlandstalige school. Daar werd ze geconfronteerd met pesterijen door haar afkomst en uiterlijk. Haar ouders hadden het niet breed, maar Nadia is een doorzetter. Vanaf haar zestiende stond ze in voor de kosten van haar studies. Ze begon aan de kassa van een Delhaize in Anderlecht. Toen ze naar het hoger onderwijs ging, combineerde ze twee jobs, goed voor zo’n 900 euro per maand. Ze stond toen al op eigen benen en betaalde daarmee dus huur, andere vaste kosten en studiekosten. Na haar studies werkte Nadia als communicatieconsultant, journalist en docent communicatie, voor ze aan de slag ging in de politiek als medewerker en nadien adviseur. Amper een jaar nadat ze lid werd van Groen, waagde ze al haar kans om covoorzitster te worden. Nu zorgt zij voor een frisse wind in de partij.

'De klimaatcrisis en sociale ongelijkheid gaan hand in hand. Ik wil beide de wereld uit helpen'

De klimaaturgentie en ongelijkheid in de samenleving zijn twee van haar drijfveren. 'Ik wil drempels voor gelijke kansen wegwerken voor volgende generaties. Ik kan niet toekijken hoe we generatie na generatie dezelfde fouten maken. De klimaatcrisis is een ongelijkheidscrisis.' 

Als feminist kijkt Nadia op naar rebelse vrouwen, vrouwen die veel shit over zich heen krijgen, maar tóch doen waar ze in geloven. De verdeeldheid die wordt gezaaid in de maatschappij - of het nu is omwille van huidskleur, geloof, gender of seksuele oriëntatie - maakt haar elke dag strijdvaardiger.