Groen hekelt halvering zorgbudget voor mensen met handicap

'Mensen zijn niet plots maar voor de helft gehandicapt. Dat de regering Jambon het een oplossing vindt om mensen de helft van het zorgbudget te geven, dat is hetzelfde als iemand een fiets met één wiel geven. Zolang de regering blijft weigeren om écht te investeren in zorg, zal ze wielen blijven afrijden.' (Ann De Martelaer)

Vlak voor de regering Jambon in zomervakantie ging, keurde ze nog net goed dat 1100 mensen met een handicap in prioriteitengroep 2 die wachten op een zorgbudget de helft van het budget zullen krijgen waar ze recht op hebben - in plaats van de volledige som. Met dat ‘experiment’ wil de regering Jambon de wachtlijst doen krimpen. Dat is geen duurzame maatregel, vindt Groen-parlementslid Ann De Martelaer. 'Mensen zijn niet plots maar voor de helft gehandicapt. Dat de regering Jambon het een oplossing vindt om mensen de helft van het zorgbudget te geven, dat is hetzelfde als iemand een fiets met één wiel geven. Zolang de regering blijft weigeren om écht te investeren in zorg, zal ze wielen blijven afrijden', hekelt De Martelaer die pleit voor een openenveloppefinanciering.

Bij wijze van experiment wil de regering Jambon aan 1.100 mensen in prior 2 een ‘deelbudget’ geven, goed voor de helft van het hun budget waar de personen in kwestie recht op hebben. En dat zonder uitzicht op het volledige budget binnen een redelijke termijn. ‘Dat is absurd,' hekelt De Martelaer. ‘Mensen zijn niet plots maar voor de helft gehandicapt, of je kan ook niet gaan wonen in een half aangepaste woning, of waardig kunnen leven met maar de helft van de ondersteuning. Moet je dan kiezen voor hulp om je ’s avonds in bed te helpen of om je ’s ochtends uit bed te helpen?’

Concurreren om zorg
Vorige zomer besliste de regering Jambon om de focus te leggen op mensen in prioriteitengroep 1. Hoewel ze die wachtlijst terugdringt, is de trots daarover misplaatst, vindt De Martelaer, die eerder al aankaartte dat het inkrimpen van prioriteitenlijst 1 ten koste gaat van de zorg voor prioriteitengroep 2 en 3. Die wachtlijsten groeien verder aan, terwijl ook die mensen dringend hulp nodig hebben en vaak in schrijnende situaties verkeren. ‘Dat een deel van de mensen uit groep 2 nu de helft krijgt van het budget waar ze recht op hebben, is geen oplossing voor hun noden. Er moet grondig ingegrepen en geïnvesteerd worden. Wanneer gaat de regering Jambon voldoende middelen voorzien in plaats van te experimenteren met veel te kleine budgetten?’

Herman, een 63-jarige man met een neurologische aandoening die altijd zelfstandig kon wonen, staat op de wachtlijst van groep 2. Na een val in 2017 belandde hij in rolstoel. Intussen wacht hij al meer dan 5 jaar op het persoonsvolgend budget waar hij recht op heeft. In tussentijd zit hij noodgedwongen - op veel te jonge leeftijd - in een woonzorgcentrum omdat hij alleen daar de nodige zorg kan krijgen. Hoewel Herman recht heeft op 36 duizend euro per jaar, heeft hij al vijf jaar lang geen euro ontvangen. Intussen raakt zijn eigen spaargeld op door de hoge facturen van het woonzorgcentrum. 'Het feit dat mensen noodgedwongen in een instelling/woonzorgcentrum wonen door het falen van de overheid terwijl ze willen meedraaien in de maatschappij, is een grove nalatigheid van de overheid', benadrukt De Martelaer.

Meer budget nodig
Er is een alternatief voor Herman, namelijk een appartement van Zelfstandig Wonen Provincie Antwerpen (ZEWOPA) in samenwerking met Woonhaven (sociale huisvesting). Maar hij heeft geen budget om de ondersteuning te betalen. Als hij het hem beloofde persoonsvolgend budget ontvangt, kan hij dat wel. Met de helft van het budget lukt dat niet en dus zit Herman gevangen in het woonzorgcentrum, net zoals honderden andere mensen in een gelijkaardige situatie.

De Martelaer besluit: Iedereen die recht heeft op hulp, hoort die te krijgen. Dat wil zeggen, de volledige hulp, niet maar de helft. Het wordt dus hoog tijd dat minister Crevits en haar collega's van de regering Jambon eindelijk voldoende middelen zien voor iedereen die er nood aan en recht op heeft, in plaats van dat ze alleen heen en weer schuift en ‘experimenteert’ met een nijpend tekort aan middelen.'

Zorg mee voor de zorg. Teken onze petitie.