Fijn stof. Pesticiden. Chemicaliën. Hormoonverstoorders. De lijst van milieubedreigingen is lang. Een klassiek milieubeleid probeert de schade hier en daar wat te beperken, vaak door achteraf te saneren of bij te sturen. Dat kan anders. Wie het echt meent met het milieu, moet krachtiger uit de hoek komen. We pakken milieuvervuiling bij de bron aan. Beleidsmakers houden bij elke beslissing rekening met de impact op gezondheid. We kiezen voor de gezondheidsnormen van de wereldgezondheidsorganisatie, die we afstemmen op de meest kwetsbaren in de samenleving: kinderen, ouderen en zwangere vrouwen.

Subsidies voor activiteiten die het milieu schade toebrengen, schaffen we af. Een groene fiscaliteit stimuleert gezonde producten, diensten en gedrag. In het vergunningenbeleid nemen we gezondheid en omgevingskwaliteit mee als sleutelcriteria. Milieucriminaliteit pakken we hard aan. Er komt meer toezicht en handhaving.

Pesticiden zoals glyfosaat en neonicotinoïden verbieden we, zowel in bermen, op sportvelden als thuis. In de landbouw bouwen we het gebruik ervan stap voor stap af, met als einddoel een volledig pesticidenvrije landbouw. Hormoonverstorende stoffen zoals bisfenol A, ftalaten, pesticiden en parabenen bannen we uit producten. Zelfs de kleinste doseringen kunnen schadelijk zijn en alternatieven zijn voorhanden. Duidelijke informatie geeft consumenten de mogelijkheid om zorgwekkende chemicaliën te mijden.

We investeren in maatregelen om de geluidsoverlast, het fijnstof en het ruimtebeslag van het verkeer terug te dringen. We denken daarbij aan de ondertunneling of overkapping van grote autowegen, circulatieplannen, snelheidsbeperkingen, slimme kilometerheffing en een lage-emissiezone. Daarnaast zorgen ook (verouderde) kachels voor een pak fijnstof. Daarom stimuleren we mensen om open haarden en vervuilende kachels te vervangen. We maken zo veel mogelijk woningen energiezuinig zodat minder warmte nodig is en we schakelen geleidelijk aan over op duurzame verwarming zoals warmtenetten en warmtepompen.

Groen wil naar een samenleving zonder afval. Aan zwerfafval maken we eind door statiegeld in te voeren op blikjes en plastic flessen. Op het vlak van afvalinzameling is ons land al internationaal koploper en die positie streven we ook na voor afval vermijden. Door de lasten op arbeid te verschuiven naar grondstoffen, vervuiling en afval krijgen afgedankte producten terug een waarde en wordt herstellen weer interessant. Producten en materialen blijven veel langer in de kringloop, terwijl arbeidsintensieve activiteiten zoals onderhoud, herstellen, demonteren en recycleren betaalbaar worden.

Voor ons afvalwater streven we naar een zuiveringsgraad van 98 tot 99 procent zoals in Duitsland en Nederland. We investeren meer in rioleringen en het wegwerken van overstorten. Afval- en hemelwater moet overal gescheiden worden en de infiltratie van hemelwater moet beter. Illegale lozingen en alle vormen van vervuiling van grond- en oppervlaktewater pakken we kordaat aan. Onze rivieren, beken en grachten moeten op korte termijn fors properder worden. We schakelen een versnelling hoger om brownfields, terreinen die door de aanwezige bodemverontreiniging niet meer gebruikt worden, proper te maken.

Zelfs al wordt asbest al decennia niet meer gebruikt, blijft het een groot risico vormen voor onze gezondheid. Tegen 2030 willen we onze regio asbestvrij maken. We brengen in kaart in welke gebouwen en constructies er nog asbest aanwezig is. Door een asbestverwijderingspremie in te voeren en gratis asbestscreenings aan te bieden, stimuleren we gezinnen, organisaties en scholen om asbest op een verantwoorde manier te verwijderen. Elk huis heeft in de toekomst een asbestattest, dat onderdeel uitmaakt van de woningpas.

Als mensen toch nog door vervuiling ziek worden, hebben ze recht op een eerlijke vergoeding. De vervuilers moeten daarvoor mee instaan.