Opinie: Rijk of arm, iedereen heeft recht op eigen keuzes
04 Mei 2023
Alsof mensen in armoede minder goed over hun eigen leven kunnen beslissen dan mensen in rijkdom. Alsof een geprivilegieerd politicus beter weet hoe je je geld moet besteden dan jijzelf.'
'Sociaal beleid is de taak van het OCMW.' Hij zei het echt, de minister van Onderwijs. Een stijging van de onbetaalde schoolfacturen, leerlingen met honger op school, al dan niet met een leerkracht voor de klas: stuk voor stuk grote sociale uitdagingen voor onze samenleving. Onderwijs is de sterkste sociale hefboom die er is, of zou dat toch moeten zijn. Dat de minister van Onderwijs zélf dus ook iets kan doen, dat kwam geen seconde in hem op. Hij bleef steken op vier letters: OCMW.
Of nee, minister Weyts heeft wel een idee. Eentje. Gezonde maaltijden op school? Nee, dat niet. Aangepaste financiering voor scholen met veel kwetsbare kinderen, zodat zij broodnodige extra steun krijgen? Nee, mis. Een maximumfactuur, zodat elk kind kan studeren wat het wil, zonder uitsluiting van richtingen omdat het materiaal te duur is? Helaas, fout.
Weyts’ wonderoplossing is morrelen aan het kindergeld. De minister wil zelf gaan bepalen hoe ouders hun kindergeld moeten besteden. Ze zouden er geen volledig zeggenschap meer over krijgen, maar een deel zou rechtstreeks naar de scholen doorstromen. Hij is niet de enige die de grip van de overheid op ouders wil versterken: ook Conner Rousseau is het idee genegen. Allebei denken ze dat zij beter weten hoe ouders hun geld moeten besteden. Het dedain.
Beide heren vergeten namelijk iets: ouders doen hun stinkende best. Ouders, zéker zij die het niet breed hebben, denken héél goed na over hun uitgaven en doen wat ze kunnen om hun kinderen een betere toekomst te geven. Ze zouden daarvoor vertrouwen en solidariteit van de overheid moeten krijgen. In de plaats daarvan pleiten deze heren voor wantrouwen en inperking van rechten.
Dit voorstel leidt ons naar Amerikaanse toestanden. In de VS krijgen mensen in armoede 'food stamps’, jawel, voedselbonnen. Zodat ze hun geld zeker niet 'verkeerd' zouden besteden. Alsof mensen in armoede minder goed over hun eigen leven kunnen beslissen dan mensen in rijkdom. Alsof een geprivilegieerd politicus, of het nu in de VS is of hier, beter weet hoe je je geld moet besteden dan jijzelf.
Sociale rechten en individuele vrijheden beschermen, zijn voor ons vanzelfsprekendheden. Maar dat is blijkbaar niet voor iedereen zo.
Nadia Naji - covoorzitster Groen
