Een staatsvorm is geen doel op zichzelf. Het is een middel om het land zo goed mogelijk te besturen. Daarom kiezen we voor een federalisme van samenwerking en ontmoeting. De deelstaten hebben belangrijke bevoegdheden, maar we bewaren de solidariteit binnen België. Hervormen om te hervormen doen we niet, de samenwerking verbeteren doen we daarentegen dag in, dag uit.

Federaal voeren we één kieskring in voor de verkiezing van een aantal Kamerleden. Zo kan je bijvoorbeeld als Vlaming op een Waals politicus stemmen en omgekeerd. De Senaat schaffen we af.

Vlaanderen, Brussel, België en Wallonië zijn alle vier sterke bestuursniveaus. Op termijn nemen de gewesten de gemeenschapsbevoegdheden over, zodat we van zes naar vier parlementen en regeringen gaan.

In Vlaanderen vervangen we de provincies, intercommunales en andere tussenstructuren door één democratisch niveau: de stads- en streekgewesten. Zo besparen we op de wildgroei aan mandaten en structuren.

In Brussel kiezen we voor een interne staatshervorming. We vereenvoudigen de structuren, waarbij de gemeentes minder belangrijk worden en het zwaartepunt veel meer bij het Gewest ligt. Aan de verworvenheden van Nederlandstalige Brusselaars wordt niet geraakt.

Bij een volgende staatshervorming kiezen we hoe dan ook voor tweerichtingsverkeer. De versnipperde buitenlandse bevoegdheden (buitenlandse handel, wapenhandel en ontwikkelingssamenwerking) voegen we liever terug samen. Ook willen we één klimaat- en energieminister, die de acties op alle niveaus coördineert en stroomlijnt. De belasting op een tweede woonst kan dan weer beter door de gewesten georganiseerd worden.