De financiële sector speelt een hoofdrol in de transitie naar een duurzame samenleving. We verplichten banken om beleggers naast risico ook goed te informeren over de duurzaamheid van financiële producten. De overheid werkt een duurzaamheidslabel uit en onafhankelijke instellingen voeren audits uit.

De overheid geeft ook zelf het goede voorbeeld door divestment. De overheid en de pensioenfondsen, banken en verzekeraars waarvan de overheid aandeelhouder is, trekken zich terug uit alle investeringen in fossiele brandstoffen. De vrijgekomen middelen worden geïnvesteerd in de sectoren van de toekomst.

Daarnaast moet de sector leren uit het verleden. De crisis van 2008 toont dat risicogedrag de hele samenleving onder druk zet. Er zijn de voorbije jaren heel wat maatregelen genomen om de stabiliteit te vergroten, maar we moeten waakzaam blijven.

De financiële toezichthouders moeten risico's zo veel mogelijk beperken en een betere bescherming voorzien als het toch fout loopt. De Basel-normen, een set van internationale bankenregels, mogen niet worden uitgehold onder druk van de bankenlobby, net als de bankierseed. Die bankierseed werd ingevoerd op initiatief van Groen en voorkomt risicogedrag en bestraft overtreders.

Om het risicogedrag verder in te perken, moet de overheid samen met de sociale partners de verloning in de financiële sector onder de loep nemen. Bonussen mogen niet gebaseerd zijn op kortetermijnwinst, maar op langetermijndoelstellingen.

Met de Europese kopgroep voeren we een financiële transactietaks in. Die belasting legt computergestuurde transacties op de beurs aan banden. Dat is nodig, want zulke transacties destabiliseren de financiële markten. De inkomsten uit die taks investeren we duurzaam.

Tot slot kiezen we resoluut voor een divers bankenlandschap, bestaande uit klassieke banken, coöperatieve banken en op zijn minst één overheidsbank. Zo'n gevarieerde sector is veel beter bestand tegen schokken.